นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
ความทรงจำของความมืด
นี่เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ อยากให้ทุกคนช่วยอ่านและติชมด้วยนะค่ะ
ผู้เข้าชมรวม
235
ผู้เข้าชมเดือนนี้
3
ผู้เข้าชมรวม
235
หมวด : จิตวิทยา
อัปเดตล่าสุด : 3 ต.ค. 55 / 20:38 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ท่ามลาวามมืมิ ผมไ้แ่ิำนึ
หาุไม่มอผม ุะำผมไ้ไหม
สัมผัสอเส้นผมอผม ุำไ้ไหม
สีอวาอผม ที่เยส่อประายเพื่อุ
ริมฝีปาอผม ที่เอ่ยำรัใหุ้ฟั
ทุๆสิ่ที่ผมทำเพื่อุ ุำมันไ้ไหม
ถ้าหาว่าุำมันไม่ไ้ นั่นแปลว่าุไม่ไ้รัผมแล้ว
และนั่นทำให้ผมเ็บปว และไ้แ่สะอื้นไห้ในวามมื
หาุไม่ไ้รัผม แปลว่าผมนั้นไร้วามหมาย
หาผมไร้ึ่วามหมาย ในารมีีวิ
ผมะอยู่ไ้อย่าไร ถ้าไม่มีใรอยู่เีย้า
ุบอรัผมมามาย แ่ลับมีนอื่นอยู่้าาย
ผมทำทุอย่าเพื่อุไ้ ไม่เสียายแม้ีวิ
แ่ท้ายที่สุแล้ว ผม็ไม่เหลือใร
ผมสะอื้นไห้เรียหาุ นเสียแหบแห้
ไร้เรี่ยวแรที่ะร่ำไห้ แ่ผม็มอไม่เห็นใร
ไ้โปรเถอะ ใร็ไ้ ่วยพาผมออาวามมืมิ
ที่เ็บปวแบบนี้เถอะ ผมเหนื่อยแล้วริๆ
แสสว่าพลันลอเ้ามา แสสว่าที่ไม่ใุ่
แ่ทว่านุ่มนวล และอ่อนโยนับผมเหลือเิน
แสนั้นระิบบอับผม ันอยู่นี่อย่าลัวไปเลย
สอมือแร่โอบอุ้มผม เอ่ยเพลล่อมอันอ่อนหวาน
ปลอบประโลมหัวใ ที่บอบ้ำและว้าเหว่
มือเาลูบหัวผมอย่าแผ่วเบา พลาบอับผมว่าไม่เป็นไร
้ำแล้ว้ำเล่า นผมหลับไป ไ้โปร อย่าาผมไปอีเลย
หาไร้ึ่แสสว่า แล้วเามืะอยู่ไ้อย่าไร
ผมลืมาึ้นในวัน่อมา แสสว่ายัไม่าไป
เาเอ่ยอรุสวัสิ์ับผม พร้อมับนมอุ่นๆแ้วหนึ่
เา่อยๆป้อนนมให้ผมื่ม ผมว้ามาื่มอย่าระหาย
พอผมื่มเสร็ เา็อผม อย่าทนุถนอม
เอ่ยว่าเธอือนสำัอัน และะเป็นเ่นนี้ลอไป
สุริยาันทราผันผ่าน รอยยิ้มอผมเริ่มหวนลับมา
เาพาแสวอื่นมาหาผม ผมไ้พบับวามมื
เหมือนผมที่เ็บปว เา็ถูทอทิ้เ่นัน
เาอายุมาว่าผม ึมอผมอย่าเ้าใ
ผมเยถามว่าเาเ็บปวไหม ับารที่ถูพ่อแม่ทิ้
เาอบว่าเ็บสิ ารที่ถูทิ้ไม่ว่าใร็เ็บ
แ่ถ้าเราปล่อยวาไป เรา็ะไม่ทรมาน
เามอผม่อนเอ่ยเพิ่ม ส่วนผมใ้เวลานาน
วามเ็บปวไม่สามารถหายไป ในเพียั่ว่ำืน
ผมยัเ็นั ย่อมเ็บมา เป็นธรรมา
เรายิ้มให้ัน่อนเินไปหาแส อผมับเา
ทั้สอยิ้มให้เรา ่อนโอบออย่ารัใร่
เาบอับผมว่า ผมือวใอเา
ผมึอบเาลับไป ผมเอ็รัุมาเ่นัน
วันหนึ่แสอผมไม่อยู่ แุ่ลับมาหาผม
ุเอ่ยอ้อนวอนผม บอว่าันผิไปแล้ว
โปรให้อภัยัน อย่าทอทิ้ันไป
ผมบอับุ ผมมีแสสว่าที่ผมรั
และะไม่มีวันทอทิ้เา ันั้นุโปรลืมผม
เหมือนัเ่นที่ผมลืมุ แล้วไปมีีวิใหม่
ุโรธ ุเรี้ยว ุหึ ุเอ่ยำทำร้ายวใ
แมันเศษสวะ เป็นเพียุ๊า ลับหลลืมในสันาน
ิว่าัวเอเป็นมนุษย์ วิเศษสุเลิศนัหนา
ยามเารัเา็หล รอเี๋ยวเถอะอย่า
ยามหมใ ลับหน้าเป็นหลั ระวัเถอะอย่าหลมาย
โอ สุริยาอยู่หนใ ถ้อยำน่าลัวทำร้ายหัวใ
โปรมาทอแสเร็วไว ่อนผมะหวาลัวมาว่านี้
ุว้าแนผมเอาไว้ แล้วเริ่มย่ำยีร่าาย
ีทึ้นใสลาย โอ อนิาแสพลันับมืไป
โล่อยมืับล พร่ามัวราวผ้าั้นไว้
ุแสยะยิ้มึ้น ่อนเสียรีร้อัึ้นอีรา
เสียัพลั่ัึ้น ุยิ้มหัวร่ออหาย
เสียหัวเราะหยุลทันใ พร้อมับร่าอุวูบไป
แสอผมมาแล้ว แม้มันะสายเินไป
ผมูร่านเออย่าสมเพใ เปรอะราบเลือาวโลีย์
เาอุทานออมาอย่าเ็บปว เอาเสื้อแสนสวย ลุมผมไว้
มือแร่้อนผมึ้น แล้วรลับบ้านทันใ
แสและมือีู่หนึ่ร้ออุทาน ใรนะใรทำันไ้ ่าั่วร้าย
มือแร่อผมไว้อย่าอ่อนโยน อย่าร้อไห้ไปเลยนะนี
ผมมอเา้วยวาที่บอบ้ำ ุไม่โรธผมหรือ ที่ผมร่าน
เาอุทาน่อนเอ่ยปา ไม่เอาๆ ำนี้อย่าพู
ผมไม่ผิที่ถูหลอ หาเป็นเา เอนรัเ่า
เา็ไปหา ันั้นแ้วา อย่าัวล และเสียใไป
เาล่อมผม นผมหลับใหล อ้อมออุ่นอย่าไปไหน
ผมรัุเหลือเิน แสสว่าอผม
านี้นนิรันร์ ผม็ะรัุ
ผลงานอื่นๆ ของ NiLiMa ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ NiLiMa
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น